Ως πότε;

Για πολλά χρόνια διαβάζαμε σε Ευρωπαϊκές δημοσκοπίσεις για τις βόρειες χώρες που πλήττονται από αυτοκτονίες . Οι περισσότεροι από μας το θεωρούσαμε περίεργο , ανούσιο , επιπόλαιο , ακαταλαβίστικο , αφού είναι κάτι πολύ έξω από τη δική μας ιδιοσυγκρασία . Η Ελλάδα , που όλη η Ευρώπη τη φθονεί για τον ήλιο, τη θάλασσα και την ιστορία της , τα τελευταία δύο χρόνια χαρακτηρίζεται από απόγνωση . Σε μια χώρα που ουδέποτε είχε κρούσματα από αυτοκτονίες στο παρελθόν , ο αριθμός των 2.500 αυτοκτονιών τα τελευταια δύο χρόνια είναι επικίνδυνα ανησυχητικός . Ενας αριθμός που φυσικά δεν είναι γνωστός από τα τηλεοπτικά κανάλια. Ωστόσο αναγκάστηκαν να αναφερθούν στην αυτοκτονία που έγινε πριν ένα μήνα στο Σύνταγμα από τον συνταξιούχο φαρμακοποιό .Κατευθυνόμενοι ''δημοσιογράφοι'' καθώς και αρκετοί πολιτικοί έσπευσαν να καταδικάσουν το γεγονός , και μη τιμώντας ούτε καν τη μνήμη του συνανθρώπου μας μίλησαν για χρέη . Το τριήμερο που ακολούθησε έγιναν άλλες 5 αυτοκτονίες , χωρίς φυσικά να ακουστεί το παραμικρό .



Πριν λίγες μέρες αυτοκτόνησαν μιά νέα γυναίκα 26 έτων και μητέρα δύο παιδιών και ο 38χρονος Ν.Παλυβός , Δρ. Γεωλογίας και εκλεγμένος Λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών ,καθώς και Μέλος της Πρωτοβουλίας ΔΕΠ. Δε μπόρεσε να διοριστεί λόγω του Μνημονίου, αφού τα δύο τελευταία χρόνια ήταν σε αναμονή και λόγω οικονομικής δυσχέρειας έδωσε τέλος στη ζωή του . Στατιστικά σχεδόν 2 Ελληνες καθημερινά δίνουν τέλος στη ζωή τους .Η οικονομική κρίση είναι ένα πλάισιο μέσα στο οποίο ζούμε όλοι οι κάτοικοι της χώρας . Ο καθένας από μας μπορεί να βιώνει δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες . Η ζωή όλων μας είναι μια καθημερινή προσπάθεια , μια καθημερινή δοκιμασία . Προσπάθεια που δε πρέπει να παρατάμε. δοκιμασία που δε μπορούμε να αποφύγουμε . Η αυτοκτονία σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση . Ας αρχίσουμε να έχουμε ένα πιο καθαρό και ελπιδοφόρο βλέμα . Όχι άλλες αυτοκτονίες , ναι στον αγώνα για ζωή, είτε συλλογικά , είτε ατομικά......ΑΣ ΜΗ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ